Chan Chan

Chan Chan - największe miasto epoki prekolumbijskiej w Ameryce Południowej. Jest w Peru, zajmuje obszar około 28,0 km², co jest w dużej mierze spowodowane przebudowami miasta, które w przeszłości nigdy nie osiągnęło takiej powierzchni.
Powstałe około 850 roku miasto było stolicą Imperium  Chimu,. XV w, kiedy to Chimowie zostali podbici przez Inków. Ocenia się, że wówczas w Chan Chan żyło około 30 000 ludzi.
 
Miasto wybudowano z glinianej cegły , suszonej na słońcu i pokrytej następnie lekkim tynkiem, w którym rzeźbiono ornamenty - głównie ptaki, ryby, małe ssaki.. Jest to o tyle niezwykłe, że wcześniejsze cywilizacje nie koncentrowały się na rysunkach ptasich i morskich. Było to zapewne spowodowane bliskością oceanu.
Centralnym punktem Chan Chan była Chudi - jedna z dziesięciu świątyń. Wszystkie one miały kształt prostokątny z wejściem na ścianie północnej i zawierały w sobie miejsca pochówku i modłów, sale obrad, a także pokoje mieszkalne połączone labiryntem korytarzy. Każda świątynia była siedzibą jednego władcy. Na terenie świątyń znajdowały się także studnie ceremonialne, napełniane dzięki połączeniu z wodami podziemnymi. Odbywały się tam rytuały poświęcone kultowi wody i wegetacji. Po śmierci panującego budynek stawał się jego mauzoleum, a kolejny monarcha musiał zbudować sobie nową śwatynię
Świątynie-cytadele oddzielone były od reszty miasta szerokim murem, czyniąc je obszarem niedostępnym dla społeczeństwa. Elity i najważniejsi obywatele mieszkali w pobliżu świątyń, a zwykli mieszkańcy na obrzeżach miasta.
Legendy o początkach Chan Chan mówią o mężczyźnie imieniem Naylamp, który przybył z morza, założył miasto i udał się dalej na zachód.
W 1986 Chan Chan wpisano na listę Światowego Dziedzictwa UNESCO. Jest ono obecnie poważnie zagrożone erozją przez ulewne deszcze wywoływane w tym rejonie
            Gosia

Pustynia Atakama

Atakama – pustynia mglista w Ameryce Południowej. Należy do najsuchszych obszarów na świecie. Leży w północnej części Chile.
Roczna suma opadów nie przekracza 100 mm, co jest związane z położeniem (strefa zwrotnikowa). Jedną z głównych przyczyn tak suchego klimatu jest zimny Prąd Peruwiański. Ostatni opad miał miejsce w pierwszych latach XX wieku. Nieliczne rzeki są tylko okresowe. Jej długość to 1000–1100 km szerokość do 100 km, położona jest ok. 500–2000 m n.p.m. Jest to jedno z najbardziej suchych miejsc na Ziemi: w niektórych miejscach nie zanotowano opadów, od kiedy są prowadzone pomiary. Wybrzeże Atakamy uważane jest za niebezpieczne – usiane jest wrakami rozbitych statków.
Roślinność posiada zupełnie inny charakter od roślinności saharyjskiej. Oprócz nielicznych roślin   występują tam porosty czerpiące wodę bezpośrednio z mgły. Krajobraz urozmaicają liczne kolczaste krzewy, a zwłaszcza potężne kaktusy

Na pustyni znajdują się bogate złoża mineralne:

• rudy żelaza
• rudy ołowiu 
• sól kamienna
• złoto 
• srebro                                                                                                                     Gosia

Los Glaciares

Park Narodowy Los Glaciares – park narodowy założony w 1945 roku w argentyńskiej części patagonii, o powierzchni 4459 km 2.
W obrębie parku znajdują się trzy duże lodowce (Perito Moreno, Upsala, Viedma) i wiele mniejszych, częściowo także dwa duże jeziora polodowcowe.
Na terenie parku znajduje się największy (poza strefami polarnymi) lądolud na Ziemi - Południowy lądolód Patagoński. Zajmuje on 25% powierzchni parku.
Park narodowy stanowi dużą atrakcję turystyczną, przyciągającą m.in. alpinistów i turystów górskich. Punktem wypadowym jest miejscowość El Calafate nad jeziorem Argentino. Tylko jedna część parku jest dostępna dla ruchu turystycznego, reszta to ścisły rezerwat.
 

Park Narodowy Los Glaciares został w 1981 roku wpisany na listę światowego dzieszictwa UNESCO.


                                                                       Gosia

Gocta

Jeden z najwyższych wodospadów świata został odkryty dopiero w 2002, a po raz pierwszy sfilmowano go w 2006 roku! Ma 771 m wysokości. W zależności od rankingu, jest trzeci, piąty lub szósty co do wysokości. Skąd ta różnica? Ponieważ z braku zgody co do wodospadów norweskich które przez jednych są liczone, przez drugich nie, a jeszcze inni nie mogą się zgodzić co do wysokości, a nawet istnienia! . W każdym razie na pewno Gocta ustępuje tylko wodospadom Salto del Angel (Wenezuela) i Tugela (RPA) oraz prawdopodobnie dwóm lub trzem z Norwegii. La Catarata Gocta, bo tak się nazywa leży w niedostępnym zakątku peruwiańskich Andów.W 2002 roku odkrył go Niemiec Stefan Ziemendorff

 Gocta to prawdopodobnie właśnie ten wodospad, który według Inków nie miał prawa pod karą śmierci zobaczyć żaden człowiek. Bo jego okolice były ulubionym miejscem przebywania bogów. Miejscowi Indianie Kiczua znali ów wodospad od zawsze. Ale według legendy w wodospadzie mieszka syrena, która zagroziła okrutną zemstą każdemu, kto by opowiedział o jego istnieniu.

Tak naprawdę Gocta to kaskada złożona z dwóch wodospadów, górnego i dolnego. Wśród wodospadów to nic nadzwyczajnego
                Gosia

Machu Picchu – najbardziej tajemnicze miasto świata

Machu Picchu-siedziba Inków ukryta była przez wieki w górach Peru. Odkrył ją amerykańskiego profesora Hirama Binghama. Machu Picchu zaskoczyło nie tylko odkrywcę, ale też cały świat.

 Machu Picchu, w języku keczua oznacza stary szczyt. Peruwiańskie miasto ma powierzchnię 5 km kwadratowych. Położone na jednym z grzbietów w Andach rozciąga się na wysokości od 2090 do 2400 m n.p.m. Machu Picchu to najpiękniejsze, a zarazem najbardziej tajemnicze miasto świata.
Według nich miasto zostało wybudowane w XV wieku, a opuszczone zaledwie 100 lat później, około 1535 roku. Prawdopodobnie liczyło około 1000 mieszkańców. 

 

Składało się z dwóch części, wiejskiej i miejskiej. W wiejskiej znajdowały się pola uprawne, które nawadniano specjalnym systemem kanałów. W miejskiej części mieściły się pałace, świątynie i domy mieszkalne. Wszystko to zbudowane było z białego granitu i wkomponowane w górskie otoczenie. Jednym z najciekawszych elementów architektonicznych są schody liczące 1200 stopni. Wyższe partie Machu Picchu zarezerwowane były dla kapłanów. Tam też znajdowało się obserwatorium. 


Tak naprawdę nie wiemy, czym było Machu Picchu. Naukowcy cały czas szukają odpowiedzi na pytania: kto tam mieszkał i dlaczego tak nagle opuścił miasto. Jego tajemnica nadal nie została odkryta.
W 1983 roku, Machu Picchu zostało wpisane na Listę Światowego Dziedzictwa UNESCO.
W 2007 roku ruiny miasta zostały ogłoszone jednym z siedmiu cudów świata.
                                                                     Gosia

Wenezuela

Położenie:
Wenezuela położona jest w północnej części Ameryki Południowej nad Oceanem Atlantyckim. Graniczy od zachodu z Kolumbią od południa z Brazylią, a od wschodu z Gujaną. Jej powierzchnia całkowita wynosi  912 050 km². Kraj ten dziel się na 3 duże regiony oraz 23 stany. Stolicą jest natomiast Caracas.


Klimat:
Wenezuela leży w strefie klimatów równikowych z wyraźnie zaznaczającą się porą deszczową, która trwa tu od maja do października. Na Wyżynie Gujańskiej pojawia się wilgotny klimat równikowy, przekształcający się na północnym wschodzie w podrównikowy wilgotny. Na pozostałym obszarze przeważnie występuje klimat podrównikowy suchy, wysoko w górach występują strefowe górskie odmiany klimatu. Suma roczna opadów wynosi od 200–300 mm na północnym wschodzie, 800–1400 mm na Nizinie Orinoko do 2000 mm na Wyżynie Gujańskiej i 3000 mm na wschodnich stokach Cordillera de Mérida. Wahania temperatur pomiędzy najcieplejszym i najzimniejszym miesiącem roku są niewielkie. Ciepły Prąd Karaibski podnosi temperaturę na wybrzeżu do ok. 27 °C. Podobna temperatura charakteryzuje obszary pozostałej części kraju, średnie miesięczne temperatury powietrza wynoszą 24-28 °C. Jedynie w górach temperatura jest wyraźnie niższa.


Kultura:
Na rozwój kultury wenezuelskiej duży wpływ miało oddziaływanie kultury i sztuki hiszpańskiej. Do jej ugruntowania znacząco przyczyniła się misyjna działalność kościoła katolickiego. Kultura państwa, w tym stroje noszone przez jego mieszkańców są naprawdę interesujące. Właściwie w całym regionie andyjskim dominuje jeden styl ubierania się. Podstawą jest filcowy kapelusz oraz ponczo nazywane tutaj ruanas. Obowiązującym językiem jest tu hiszpański.


Fauna i flora:
Roślinność jest bardzo urozmaicona. Wiecznie zielone, wilgotne lasy równikowe pokrywają 34%. Na Nizinie Orinoko lasy (częściowo zrzucające liście w porze suchej) i sawanny, na Wyżynie Gujańskiej i przedgórzach Andów lasy liściaste i iglaste, na pozostałym obszarze sawanny i roślinność trawiasta. Wzdłuż wybrzeża dominującą roślinnością są namorzyny (lasy mangrowe). Ze zwierząt żyją tu m.in. niedźwiedzie andyjskie, oceloty, oposy, pekari, kajmany, w wodach przybrzeżnych delfiny. Istnieją trzy parki narodowe, największy to Simon Bolivar o powierzchni 190 tys. ha.


                                                                                                         
                                                                                                      Natalia

Salto Angel

                                          Wodospad Salto Angel

Wodospad Salto Angel nazywany również Angel Falls jest najwyższym wodospadem na świecie. Położony jest w Wenezueli, na wyżynie La Gran Sabana. Jego wody wypływają z północnego stoku Płaskowyżu Auyantepui, a wpadają do Río Churún, dopływu rzeki Caroni. Wysokość wodospadu wynosi ok. 979 metrów. Wysokość została ustalona przez National Geographic Society w 1949 roku. Wodospad odkrył w 1935 roku James Angel (znany jako Jimmie Angel). Najdłużej, woda nieprzerwanie leci przez 807 metrów. Dzieje się tak, ponieważ w pewnym momencie wodospad się załamuje i woda spada na półkę, po czym spada drugi raz. Wodospad jest jedną z największych atrakcji turystycznych Wenezueli, choć wycieczka do niego jest skomplikowana. Organizowane są rejsy rzeczne w okolice Salto Angel, jednak odbywają się tylko od czerwca do grudnia. Właśnie wtedy rzeki są wystarczająco głębokie, aby je przepłynąć. Wodospad został wykorzystany w kilku produkcjach filmowych takich jak: Odlot, Dinozaur, Arachnofobia oraz Na fali.




                                                                                                           Natalia

Wyspa Wielkanocna

                                              Wyspa Wielkanocna

Wyspa ta leży na południowym Oceanie Spokojnym w centralnej części Wyniesienia Wschodniopacyficznego. Zamieszkuje ją 3791 mieszkańców (70% stanowią Polinezyjczycy), jedyna miejscowość to Hanga Roa. Należy do Chile, wchodzi w skład regionu Valparaíso. Znana jest przede wszystkim ze znajdujących się na niej wielkich kamiennych posągów przedstawiających głowy – moai. Stanowią one najbardziej znane osiągnięcie cywilizacji polinezyjskich mieszkańców wyspy. Większość z nich została wykuta w tufie wulkanicznym pochodzącym z wulkanu Rano Raraku za pomocą narzędzi z bazaltu. Kamieniołom, w którym obrabiano materiał, porzucono nagle. Świadczą o tym niedokończone posągi. Przeznaczenie tych obiektów nie jest dotychczas znane. Powstało na ten temat wiele teorii, mówiących o posągach jako wyobrażeniu bóstw czy przodków. Nie wiadomo też, jak przemieszczano ciężkie bloki kamienia. Według literatury wyspa została zasiedlona w IV wieku n.e. przez osadników z Hawajów. Inna teoria rozpropagowana przez Thora Heyerdahla mówi, że część późniejszych mieszkańców wyspy zwanych "długouchymi" przybyła na Wyspę z Ameryki Południowej. Mają o tym świadczyć m.in. uprawy słodkiego ziemniaka znajdującego się na wyspie, podania mieszkańców, jak również cechy wyglądu dawnych mieszkańców wyspy, wynikające z posągów. Późniejsze badania nie wykazały powiązań genetycznych współczesnych mieszkańców Wyspy Wielkanocnej z mieszkańcami Ameryki Południowej, co jednak biorąc pod uwagę całkowitą zagładę „długouchych” niekoniecznie musi całkowicie podważać teorię Heyerdahla. Wyspa została odkryta przez Holendra Jacoba Roggeveena w niedzielę wielkanocną, 5 kwietnia 1722 roku, co jest źródłem jej nazwy. Żyło na niej wówczas 2-3 tys. mieszkańców, jednak mogło zamieszkiwać ją do 10-15 tys. osób. Taki spadek liczby mieszkańców spowodowany został przez wyczerpanie naturalnych zasobów wyspy oraz ścięcie wszystkich drzew. Według podań ustnych w wyniku tego doszło do walk oraz kanibalizmu z powodu braku żywności. Inna koncepcja mówi, że populacja mieszkańców była stabilna, a przyczyną kłopotów żywnościowych i wyginięcia lasów był nadmierny rozwój populacji szczura polinezyjskiego.


Drzewa rosnące obecnie na wyspie (głównie eukaliptus i akacja) mają ok. 50 lat i zostały przywiezione z Chile. Kiedyś znajdowały się tam lasy tropikalne.


                                                                                                      Natalia

Wszystko o Argentynie

                                                Aregentyna
 Położenie:
Argentyna to jedno z państw w Ameryki Południowej. Leży nad południowym Atlantykiem i graniczy z Chile na zachodzie, Boliwią i Paragwajem na północy, a Brazylią i Urugwajem na północnym wschodzie. Łączna powierzchnia kraju wynosi 3 761 274 km², co czyni ten kraj 2 w Ameryce Południowej pod względem powierzchni. Terytorium kraju podzielone jest na 23 prowincje i jedno miasto autonomiczne - stolica kraju Buenos Aires.

Klimat:
Klimat Argentyny jest bardzo zróżnicowany: od podzwrotnikowego morskiego na północnym wschodzie, przez podzwrotnikowy kontynentalny i umiarkowany ciepły bardziej na południu, po okołobiegunowy na Ziemi Ognistej. Warunki pogodowe są tutaj zależne od danego regionu tego kraju. Na północy lata są bardzo gorące i wilgotne z umiarkowanie suchszymi zimami oraz z okresowymi suszami. W centrum kraju lata są gorące, a zimy chłodne. Na południu lata są ciepłe, a zimy zimne z dużymi opadami śniegu. Występują częste, silne, zimne wiatry – pampero oraz burze, które są zjawiskiem dość częstym zaś opady śniegu występują sporadycznie. Średnia temperatura powietrza i średnia suma opadów w stolicy kraju wynoszą: w styczniu 24 °C i 104 mm, w lipcu 10 °C i 61 mm. Maksymalną temperaturę Ameryki Południowej odnotowano właśnie w Argentynie: 48,8 °C w mieście Rivadavia i −32,7 °C w mieście Sarmiento.

Kultura:
Kultura i sztuka argentyńska jest silnie zakorzeniona w tradycji europejskiej. Ukształtowała się pod wpływem licznie przybyłych tu emigrantów z Europy. Elementy tych tradycji odzwierciedlają się w rzemiośle, muzyce i literaturze oraz w popularności niektórych sportów, np. piłki nożnej i polo. Inspiracje europejskie wyraźnie widać również w tutejszych specjałach kulinarnych. Wiele argentyńskich smakołyków wywodzi się bowiem z kuchni śródziemnomorskiej.


Fauna i flora:
Świat roślinny i zwierzęcy kraju jest bardzo różnorodny. Wyżyny porastają przede wszystkim zarośla, karłowate krzewy i roślinność trawiasta. Roślinność półpustynna (puna), sawannowa (kebraczo, monte), stepowa i górska. W wilgotnych lasach występują gigantyczne cedrzyńce i drzewa wawrzynu. Rośliny subtropikalne występują w Gran Chaco na północy kraju. W środkowej części kraju dominują prerie. Zachodnia pampa ze względu na suchość i mniejszą liczbę opadów porośnięta jest krótkimi trawami i krzewami. Spośród reprezentantów fauny żyją tu zwierzęta typowe dla Ameryki Południowej, m.in. lamy, małpy, jaguary, pancerniki i węże. Ptaki reprezentują tukany, kolibry, papugi i nandu. W licznych strumieniach żyją różne gatunki ryb, spotyka się tu zwłaszcza w rzekach również piranie. Wzdłuż wybrzeża żyją uchatki patagońskie. W okolicach Mar del Plata żyją swobodnie wylegujące się na słońcu lwy morskie.


Gospodarka:
Argentyna jest krajem przemysłowo-rolniczym. Główne gałęzie gospodarki to: przemysł wydobywczy, metalurgiczny, motoryzacyjny, spożywczy. W rolnictwie dominuje hodowla bydła i owiec, uprawa soi, winorośli, słonecznika, bawełny, garbników, herbaty, sadownictwo. To jeden z najważniejszych światowych producentów pszenicy, wełny i mięsa. Blisko 1/3 zbiorów pszenicy przeznaczana jest na eksport. Ważne są także uprawy kukurydzy i roślin oleistych. Pastwiska i grunty orne stanowią ponad 60% powierzchni kraju. Dominującym kierunkiem w rolnictwie jest hodowla oraz uprawa oliwek (aż 90% eksportowanych produktów to oliwki). Coraz większe znaczenie nabierają obecnie uprawy roślin plantacyjnych: bawełny, trzciny cukrowej, tytoniu oraz owoców cytrusowych a zwłaszcza pomarańczy i cytryny.

            
                                                                                                           Natalia

Ciekawie o Boliwi

Hej ! Dziś chciała bym opisać wam Boliwię. Mam nadzieję że nie będzie to dla was nudne ponieważ wybrałam (tak myślę) same ciekawe rzeczy. Zaczynajmy!

Stolica : La Paz 

Język :hiszpański, keczua, ajmara 
Waluta: boliwiano 

Ludność : 10 985 059 

Powierzchnia : 1 098 581  km2

 

• państwo na kontynencie południowoamerykańskim. Graniczy z Brazylią na północy i wschodzie, Paragwajem i Argentyną na południu oraz z Chile i Peru na zachodzie. Państwo nie posiada dostępu do morza.
• Na nizinach Boliwii panuje klimat podrównikowy z roczną sumą opadów wahającą się w granicach od 2000 do 3000 mm
• Nie występuje tu wiele gatónków roślin. Najczęśćiej spotykanami roślinami są kaktusy.

Droga Śmierci !

W Boliwii jest jedno z najniebezpieczniejszych miejsc na świecie. Jest to droga śmierci.

Prowadzi ona przez wielką górę , droga do jazdy jest tak wąska że wielkim osiągnięciem jest jej przejechanie! Co roku liczba ofiar które tam giną jest duża. Częstym powodem wypadków jest mokra i błotnista droga ( jeśli to w ogóle można nazwać drogą).
 

Ciekawostki :

• W kraju tym obowiązkowa nauka trwa 8 lat.
• Naukę rozpoczyna się w wieku 6 lat.
• Najprzyjaźniejszy okres do odwiedzenia i zwiedzania Boliwii zaczyna się od kwietnia i trwa do października.
• Kraj ten jest 3,5 raz większy od Polski.
• W boliwijskich sklepach płatności dokonuje się Boliviano (1 Boliviano to około 58 groszy).

Na dzisiaj to już tyle , mam nadzieję że się podobało !

Julka

Brazylia czyli największe państwo Ameryki Południowej

Największym państwem w Ameryce Południowej jest Brazylia.
A to kilka informacji o niej.






1.Brazylia leży w środkowej i wschodniej części Ameryki Południowej zajmując prawie 50% jej powierzchni. Na północy kraju leży fragment wyżyny Gujańskiej z najwyższym wzniesieniem kraju - Pico da Neblina 3,014 m.n.p.m.


2.Na nizinach - klimat równikowy wilgotny, na wyżynach - podzwrotnikowy; wyjątkowo sucha jest dolina So Francisco (tzw. Poligon Susz); średnie miesięczne temperatury wahają się w granicach 25-28C w styczniu i 15-20C w lipcu

3.Stolica Brazyli, Brasilia, powstała w latach 1956-1960. W dniu 21 kwietnia 1960 miasto stało się stolicą kraju. Projektancji infrastruktury zaplanowali miasto na 500 tys. mieszkańców, nie przewidzieli ze ta ilość szybko zostanie przekroczona. Położona jest na wysokości ok. 1000 m n.p.m., na rozległym płaskowyżu Wyżyny Brazylijskiej, około 1000 km od wybrzeża morskiego i starej stolicy Rio de Janeiro. Zamieszkuje ją około 2,6 mln osób. 

A gdyby ktoś chciał się wybrać do Brazylii to ma tu kilka zwrotów

bem(dobrze)

o feliz gato (szczęśliwy kot)

rolha (korek)

abelha (pszczoła)

azeitona (oliwka)

ole (cześć)

bon jorno (dzień dobry)

si (tak)

no (nie)

perdõn (przepraszam) 

 Julka

Zwierzęta Ameryki Południowej

Specyficzne warunki geologiczne spowodowały odizolowanie Ameryki Południowej od innych kontynentów na przestrzeni długiego okresu czasu. Dlatego ewolucja świata zwierząt przebiegała tutaj inaczej niż na innych lądach. Dzisiejsza Ameryka Południowa jest domem niezliczonej liczby, różnorodnych gatunków pochodzących z odległych epok i innych bardziej współczesnych. Przywędrowały one tutaj przez wąski przesmyk panamski (jedyne lądowe połączenie z Ameryką Północną). Małpy, tapiry i wiele innych gatunków zwierząt są obecnie typowymi mieszkańcami tego kontynentu.

 

 Typowymi zwierzętami dla tego kontynentu są:
ssaki - czepiaki, kapucynki, marmozety, mrówkojady, leniwce, pancerniki, kapibary, świnki morskie, szynszyle, tapiry, lamy, jaguary, oceloty,
ptaki - tukany, gruchacze, kolibry, kondory, papugi,
gady - dusiciele, krokodyle, aligatory, kajmany, żółwie, jaszczurki,
płazy - drzewołaz malarski, żaba rogata, drzewołaz wytworny, drzewołaz niebieski, żaba Darwina, liściołaz żółty, marszczelec pierścieniowy,
ryby - akara błękitna, bystrzyk amandy, drewniak dwubarwny, duch amazoński, neon czerwony, pirania czerwona,
stawonogi - skorpion cesarski, ptasznik goliat, krab tęczowy, wałęsak brazylijski,

Natalia

Państwa Ameryki Południowej

 W Ameryce Południowej jest 13 państw, a oto one i ich stolice:

1. Brazylia - Brasilia
2. Argentyna - Buenos Aires
3. Chile - Santiago
4. Peru - Lima
5. Paragwaj - Asunción
6. Urugwaj - Montevideo
7. Boliwia - La Paz
8. Ekwador - Quito
9. Kolumbia - Bogota
10. Wenezuela - Caracas
11. Gujana - Georgetown
12. Surinam - Paramaribo
13. Gujana Francuska - Kajenna

 

 W następnych postach po kolei będziemy wam je opisywać bardziej szczegółowo :)

Gosia

Klimat Ameryki Południowej

W Ameryce Południowej występują wszystkie strefy klimatyczne, począwszy od klimatu równikowego na północy kontynentu, poprzez zwrotnikowy, podzwrotnikowy, a na południu również polarnego i arktycznego. Pod względem opadów w Ameryce Południowej są tereny o obfitych opadach (Nizina Amazonki), ale również pustynne (w Andach). Na pustyni Atacama występuje najdłuższy okres bez opadów (300 lat) od 1670 do 1972. Również minimalne średnie opady są tam najmniejsze i wynoszą 0,8 mm. Maksymalne średnie opady notuje się w Lloro-Choco (Kolumbia) 12.717 mm.

Na zachodnich stokach Andów Patagońskich w Chile oraz na nizinie pacyficznej w Kolumbii i w środkowym biegu rzeki Magdaleny opady przekraczają nawet 7000 mm rocznie. Najbardziej suchymi obszarami są zachodnie stoki w środkowej części Andów (pustynia Atacama poniżej 20 mm). Na pustyni Atacama są miejsca, gdzie ostatni deszcz spadł 400 lat temu.

Najwyższą temperaturę powietrza na kontynencie odnotowano 11 grudnia 1905 r. w argentyńskim mieście Rivadavia i osiągnęła ona 48,9 °C, a najniższą 1 czerwca 1907 r. w Sarmiento, wynoszącą –32,8 °C.

Natalia 

Ludność i Język oraz co to jest kaczua

Amerykę Południową zamieszkuje ponad 422,5 mln mieszkańców. W Brazylii, Kolumbii i Peru jest duża mieszanka ras ludzkich. Ludność tubylcza zamieszkuje teraz Andy środkowe, Boliwię i Peru, stanowi ona ok. 40% ludności, jest to rasa żółta. Ameryka Południowa jest nierównomiernie zaludniona, najbardziej zaludnionym obszarem jest Ekwador (40 os./km kw). w Ameryce Południowej jest 14 państw z tego 13 jest nie zależnych a jedno Gujana Francuska jest zależna od Francji.

Po Hiszpańsku mówią ludzie w prawie całej Ameryce Południowej jest on językiem urzędowym w Argentynie, Urugwaju, Chile, Paragwaju, Ekwadorze, Peru, Boliwii, Kolumbii i Wenezueli. W Brazylii mówią po Portugalsku. W Gujanie mówią po angielsku a w Gujanie Francuskiej po francusku. W Surinamie mówią po Niderlandzku. W Gujanie mówi się w co najmniej 12 językach, ale o tym w innym poście :). Głównym językiem tubylczym jest keczua jest to język Inków. Trzy języki autochtoniczne keczua, ajmara i guarani są uznawane, obok hiszpańskiego, jako języki urzędowe. Możemy powiedzieć, że Ameryka Południowa to jedno wielkie skupisko języków, w różnych rejonach tego kontynentu możemy usłyszeć inne języki z całego świata, jednak przewagę ma oczywiście hiszpański.

Keczua - Posługują się nim Indianie Keczua. Obecnie językiem keczua posługuje się ok. 11 mln osób, głównie w Argentynie, Andach, Ekwadorze i Kolumbii. W Peru i Boliwii jest on jednym z języków urzędowych. W języku keczua jest kilka wyrazów takich samych jak w języku polskim np. lama, puma...

                                                                                                                                        Gosia